HEIDEROOSJES

35 jaar zijn ze samen, deze vier punkrockers. Mening huwelijk strandt eerder. Zo niet Heideroosjes. Die beuken door. Sinds 1989, toen dezelfde vier mannen als vijftienjarige pubers in het Limburgse Horst hun verveling kapot speelden. Met drie akkoorden en een vuist vol idealen. Wat ze dat gebracht heeft?

Elf albums, ontelbare keren op Pinkpop, Lowlands, Werchter, Pukkelpop en al die andere festivals. Een Edison, tournees door Europa, VS, Japan en Zuid-Afrika met muzikale zielsverwanten als The Misfits, The Offspring, Bad Religion en Pennywise.

Samenwerkingen met hun jeugdhelden onder wie Lemmy van Motörhead maar ook de legendarische Vlaamse komiek Urbanus. Ondertussen stond hun derde album ‘Fifi’ meer dan een half jaar in de album hitlijsten en sleepten ze -ergens eind jaren negentig- een platencontract binnen bij het grootste Amerikaanse punklabel EPITAPH.

Na hun show op het SouthBySouthWest Festival in Texas schreef The Austin Chronicle

“They blew the other bands right out the front door... now thére’s a lesson in how to rock.”

Vorig jaar bliezen de mannen zelf 50 kaarsjes uit en de band dus 35. Dat vieren ze met een paar nieuwe songs, re-issues van Epitaph releases Schizo (25 jaar!) en SINema (20 jaar!) en een handvol selectief gekozen shows. Of deze knarren na bijna 2000 shows nog een beetje leveren? NRC noteerde in een recensie van hun uitverkochte Paradiso concert in 2022 “De band speelt nog even snoeihard en strak”.

De Vlaamse krant De Morgen recenseerde hun festivalshow in Lokeren (2021) met “Heideroosjes brachten bakken energie... én overwonnen”

Kortom; 35 jaar en nog niet moe. Of zoals die vier leden zelf zeggen: “Onze band lijkt op dat hotel van The Eagles. You can check-out any time you like, but you can never leave.